Korfoe - Pelekas - Igoumenitsa 14 juli, dag 46

Goh na anderhalve maand weer in een breed en goed bed geslapen. Helaas kwamen we er aan het begin van onze reis achter dat er weliswaar in ons bed een goede bodem zit met een soort schotels, maar dat het matras niet meer is dan twee lagen schuimrubber van de markt. Dit is gelukkige iets waar we na de vakantie redelijk makkelijk wat aan kunnen doen. 

Al pratende bij het ontbijt horen we wat er zoal bij komt kijken om een huis op/in een berg te bouwen aan techniek en aan mentaliteit. Respect voor hun doorzettingsvermogen.  Dankzij dit hebben ze nu wel echt een paradijsje om te leven. Mooi hoe je van een droom met een plan tot doen komt  

Gedurende onze reis roken we bij herhaling een heerlijke geur waarvan we de bron niet konden vinden. Geen bloemen in de buurt. 

Al pratende met Harrie bij de notenboom valt het kwartje, het is de notenboom en dus helemaal geen bloem die zo lekker ruikt.  En al schrijvende herinner ik me ook weer dat ik op een site van een camping gelezen had dat er weinig muggen waren dankzij de notenbomen op het terrein. Zou dat dan ook door de lucht ervan zijn?

Zo leren we ook nog dat de smalle cipressen de mannelijke en de wat bredere Cyprus de vrouwelijke boom is. 

En dit is geen braam maar de oneetbare Lantana. Ze zien er zo lekker uit dat ik gewoon niet kan snappen dat ze niet eetbaar zijn. 

Na het ontbijt nemen we afscheid en gaan we op weg om over het eiland te toeren. We rijden naar het noorden toe en komen door een badplaats waar overduidelijk graag de Engelse komen. Wat een hectiek en gedoe. We lopen de berg op naar het klooster en wandelen dan weer terug. De wegen zijn vol met slechte chauffeurs in huurauto’s en scooters en tussendoor wandelen dan ook nog de nodige voetgangers   Het maakt het lastig om te rijden. De kliffen aan de noordkant besluiten we te bewaren voor een volgende keer. 

In een olijven boomgaard pellen we wat sinaasappels en genieten van het uitzicht op de baai en een fort. 

Op Korfoe bleek na een ongeluk met een vuilniswagen dat van de 35 wagens er slechts nog 10 goed genoeg waren om de weg op te mogen. We snappen dus waarom het vuil op Korfoe echt hoog opgestapeld langs de weg ligt te stinken.

We maken tijd om het kasteel van keizerin Sissy te bezoeken. Hier had ze een buitenverblijf. Statig en groots is in het kort de beschrijving. Gelegen op een heuvel, dus ook weer met een prachtig uitzicht en een fraai park eromheen. 

Buiten de poort lopen we tegen een klein cafeetje aan waar ze oa espresso freddo maken. Het echtpaar heeft er duidelijk plezier in en zijn trots op de goede bonen die ze gebruiken voor de koffie. Ze horen graag dat we het een erg lekkere freddo vinden en leggen wat uit over de bonen. Mijn trainers hart doet het goed om te zien met welk enthousiasme, liefde voor het vak en gewoon het plezier om de klant iets goeds te serveren deze mensen voor ons een koffie maken. Ze maken het verschil niet alleen voor ons maar zeker ook voor zichzelf ermee. 

En het verschil tussen espresso freddo en koffie frappee is bekend. Voor frappee gebruiken ze Nescafé en voor de freddo echte espresso die in een shaker gekoeld wordt. 

We besluiten bij het kasteel een poging te wagen een boot eerder te nemen dan de geboekte  van 19.00. En dat lukt, 10 minuten voor vertrek kunnen we mee en zitten we in de stevige wind op het voordek te kijken naar het lichten van het anker en de andere ferry die binnenkomst gevaren. 

Korfoe was fijn en leuk en met een mooie ontmoeting. En nu zijn we blij weer op huis aan naar Hussie te gaan.  Want zoals Paul op een tegeltje voor aan de wand heeft laten zetten:

Na de boterhammen vinden we het fris worden, het is dan ook nog maar 26 graden. Hoe zal dat volgende week in Oostenrijk zijn met flink lagere temperaturen.