Volos 3 juli, dag 35

De laatste dag op deze camping breekt aan, morgen reizen we naar Olympus (Donny de berg. Het huis van Zeus). Ontbijten met de zon in je rug, die lange schaduwen geeft op de zee, heerlijk. De camping ontwaakt en je ziet dat ieder zo zijn eigen dingetjes en gewoontes  heeft. 

 We zullen deze camping gaan missen, het gebied hebben we nog niet eens verkend. Goede reden om terug te komen zeggen we dan maar, wanneer dat zal zijn? Als we de Staatsloterij winnen wellicht snel

Maar anders zal dat toch wel een tijdje duren.

We hebben de hele vakantie al een running gag  over het halen van krentenbollen. Die zien we hier nergens. Tot Paul ziet dat de nieuwe buren, net vanuit Nederland aangekomen, nog krentenbollen bij zich hebben. Alleen die liggen dan nog niet op ons bordje. Zal ook niet gaan gebeuren. Lol!

We wandelen naar Kala Nera het plaatsje naast ons. Niet zo leuk om een stuk langs de drukkere weg te wandelen. Gelukkig wel een leuke boulevard!  We strijken, lekker in de schaduw, direct aan zee neer voor onze koffie. Uitzicht op een vissersbootje dat met de vangst terug de haven is in gevaren. . Een jongen knul harkt de kiezels op het strand aan, zijn chef kijkt toe terwijl hij een praatje maakt met een voorbijganger. Een vader laat zijn twee zoontjes op het voordek van het bootje zitten en maakt een foto. Ondertussen is de visser aan het onderhandelen over wat vis die hij gevangen heeft.  Ik begin te snappen waarom de mensen hier uren kunnen zitten, er is zoveel te zien. 

De visser heeft een octopus gevangen en als een windmolen slaat hij bij herhaling de octopus met een klap op de grond. Waarom zou hij dit doen? Later horen we dat dit is om de kraakbeen te breken. Een toerist loopt er al filmend naar toe. De visser stopt, gaat verstoord op het bankje zitten en gaat pas weer verder als de filmer zich heeft omgedraaid. Aan zijn bewegingen is te zien dat hij dit altijd zo doet, iets wat wij natuurlijk niet zien als we in een restaurantje inktvis bestellen. Zou die nog taaier zijn als deze niet geslagen zou zijn?  Ja dus. Zouden de toeristen net zoveel inktvis eten als ze dit zouden weten? Tenslotte slaat een slager ook met een hamer op onze biefstukken. Enfin als we na de koffie verder wandelen, kijken we of we bij de visser wat vis kunnen kopen. Helaas heeft hij alleen wat sardientjes. Hij is nog steeds met de octopus bezig, nu draait hij masserende rondjes over de kade ermee. Er komt een wittig schuim vanaf dat hij regelmatig wegspoelt. 

Op weg naar het einde van het dorpje zien we alleen maar restaurantjes en winkeltjes. Geen slager of visboer helaas. Echter op de terugweg komt een man ons tegemoet lopen met een plastic tasje waarin ik het papier herken waarin ze de vis verpakken. Op onze vraagt laat hij weten dat er een wit busje even verderop vis verkoopt. Gelukkig vinden we de man en kopen wat dorade bij hem. Die krijgen het vanavond heet op de BBQ. 

Zwemmen, lunchen of boodschappen. Je kunt maar keuze stress hebben :). Dus eerst de boodschappen zodat we daarna alle tijd hebben voor niets doen. 

Ja, we vinden het lastig toe te geven aan niets doen en ja, we genieten er ook van. Zozeer dat we besluiten een dag langer te blijven op deze fijne plek om morgen nog een dagje te luieren. We beginnen het te leren. Ik noemde het vandaag door de barrière Van het grote nietsdoen heengaan. 

Het bleek verder erg lastig te zijn een fatsoenlijke camping te vinden in de buurt van Olympus dus gaan we dat gebied overslaan en rijden vrijdag maar Meteora. Daar is ook meer te zien. 

De lekkernij van Griekenland naast baklava is de sinaasappelcake. Ik zoek eens op een recept daarvoor. Door twee recepten te combineren blijft het ook een verantwoorde cake. De basis is amandelmeel. 

Bij de koffie proberen we een stukje, het is precies de smaak van hier. Tot onze verbazing gaat in deze cake een volledige door de blender fijn gemaakte , dus met schil en al, sinaasappel in. Ik herkende in het beslag de smaak van een gerecht van vroeger. 

Oja, Anniek op de valreep voor vertrek vonden we gebaksbordjes van bamboe (wel lelijke) dus die konden we nu inwijden. 

Inmiddels is het 21.45 en zitten we nog in badkleding buiten te genieten van de langzame afkoelende avond, het is nog steeds 27 graden. 

Ineens hoor ik water lopen en blijkt Paul vergeten te zijn dat hij de watertank aan het vullen was. Ook met een zeer trage kraan loopt een tank vol. Voordeel van een overlopende watertank is dan weer wel dat de tank even doorgespoeld is.