Athene 25 juni, dag 27

Vandaag, 36 jaar geleden,  zeiden we ja tegen elkaar. Deze dagen zijn we ons er zo van bewust hoe fijn we het samen hebben. We beseffen ons daarbij heel goed dat dit zeker geen vanzelfsprekendheid is. We zijn dankbaar en koesteren het goede dat we hebben. 

Op naar de stad, we willen de heuvel op met uitzicht over de stad en het kerkje dat daar ligt bezoeken. 

Dit keer treffen we een taxichauffeur die erg grumpy is. Praat hij nou tegen ons of is hij aan het bellen? Alleen zien we geen oortjes of horen we iets terug. Hij zal dus wel een goed gesprek met zichzelf voeren. Gelukkig is zijn muziek keuze wel lekker. 

De beste manier  om een taxi te vinden is gewoon je hand ophouden aan een doorgaande weg. Binnen 5 minuten heb je er meestal eentje te pakken. Wat we afgeleerd hebben is er eentje te nemen die op een vaste plaats staat. Die willen  een vast bedrag afrekenen. Soms hebben we geluk en dan spreekt de chauffeur Engels  en leren we dat de andere chauffeurs het ook helemaal niet oké vinden. Mag niet zeggen ze, het moet met meter en anders niet doen. Zo stelde er eentje ons € 25 voor en een ander € 18. Beide voor het ritje dat geen € 9 kost met meter. Einde dag terug treffen we een hele vrolijke chauffeur die van mening is dat hij een echte Griek is. 

We beginnen dus zoals gezegd op de 100 meter hoge lykavitus heuvel. Hiervandaan hebben we een goed overzicht over de stad en zien de Acropolis en het Olympisch stadion dat we later vandaag gaan bezoeken in een overzicht. Het waait hier boven stevig.

Al rijdende met de taxi bijna naar de top kwamen we door een leuke wijk. Veel bedrijvigheid, betere winkels. Ook de ambassades zijn hier te vinden. We besluiten het pad naar beneden te nemen, even wat sportiviteit inbouwen. 

Aan de achterkant van het parlementsgebouw werd een hoge gast onthaald met alle toeters en bellen  dus een aantal soldaten in vol ornaat onder begeleiding van muziek. Leuk filmpje van. Later dun de middag zien we ook nog en stukje van de wisseling van de wacht

 We slenteren door de wijk, via de Nespresso winkel en het park naar het olympisch stadion. Gebruikt voor de spelen van 1896 en 1906.

Paul spaart postzegels van de Olympische spelen van de organiserende landen, dus olympische locaties zijn een magneet voor hem. Ik kan de gelegenheid nemen om te schrijven;  we hebben een postzegel winkel gevonden. Samen met de eigenaar bladert Paul door de boeken. Al pratende blijkt de man en zijn vader beide specialist te zijn over de olympische spelen en zelf ook verzamelaar te zijn. Voor Paul het wist had hij de toorts van 1996 in handen. Leuk zoals de man steeds meer liet zien toen hij in de gaten kreeg dat Paul echt verzamelt. 

Helaas bleek even later aan de poort dat het Benaki museum op dinsdag gesloten is. Op een terrasje drinken we wat voordat we in een taxi terug naar de camping gaan. 

Na een paprika met wat tzatziki is onze trek een heel eind over en we besluiten met wat fruit na dat dit ook voldoende was. Tijdens het eten bekijken we op ons gemak de nieuwkomers die hun camper tot drie keer toe in de olijfboom parkeert.

even later schuift er nog een slagschip op het plaatsje naast ons naar binnen  we schatten een metertje of 10. 

Dag van bewust samen