Mistras - Sparta 14 juni, dag 16

De vogels in de bomen kwetteren ons vroeg wakker. Komt goed uit, voor de ergste warmte uit willen we naar Mistras toe. Dat ligt om de hoek dus we zijn er om 8.00 bij het openen van de site. 

Wat een indrukwekkend groot geheel. De berg is over de eeuwen heen vol gebouwd als een ware stad.

Het kasteel is in 1250 door een Fransman gebouwd om de streek Laconia te verdedigen tegen invallen van de slaven. Na 10 jaar werd deze prins van Morea in een bloedige strijd gevangen genomen en nam een Byzantijnse keizer het over. Onder dit bewind is de stad gebouwd en werd het de zetel van de Byzantijnse gouverneur. In de 14e eeuw werd het de hoofdstad van vrijwel de gehele Peleponnesos.   Rijkdom werd vergaard met de zijde teelt, de stad werd rijk gedecoreerd en er werden prachtige huizen en gebouwen gebouwd. Ook trok het kunstenaars, wetenschappers en intellectuelen aan. 

In 1460 kregen de Ottomanen het in handen. Islam versus het christendom. Kerken werden moskeeën en pasja’s trokken in de paleizen. In de 17e eeuw woonde er 42.000 mensen. Wat zal het dicht bevolkt geweest zijn. 

In 1770 was er een aanval van de Russen. De reactie van de Ottomanen duurde 10 jaar en bestond uit moord en afpersing. In 1806 bij een bezoek van Chateaubriand woonde er nog 8000 mensen. De genadeslag kwam van de Egyptenaren tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Koning Otto liet in 1834 een verwoeste stad achter en raakte het in verval. 

Al wandelend klimmend en dalend (2200 meter, 75 trappen) verbeelden we ons hoe spartaans het leven geweest moet zijn. Kleine ruimtes, leven in een klein gebied, soms te weinig of geen water. Wat zal het gestonken hebben. Aan de hoogte verschillen zullen ze wel gewend zijn geraakt. 

Er zou onderweg water te koop zijn, not dus. Gelukkig hadden we zelf voldoende mee genomen. Bijna aan het einde vonden we een kraan. We hebben met onze lege flessen een stel Nederlanders kunnen helpen die zonder water vertrokken waren. Ondanks dat in elke gids geschreven staat; neem water mee, verbazen we erover hoeveel mensen niets meenemen. 

Een van de kloosters met kerk is nog actief. De binnenplaats en gang met  cellen is met vele plantjes gezellig gemaakt. Deze kerk heeft ook nog eens de mooiste fresco’s. 

Terugkomend bij de auto geeft deze een temperatuur van 46 graden aan. We benijden de mensen niet die  nu, tegen 12.00 naar binnen gaan. Wij gaan voor de lunch naar het plaatsje toe, we hebben wel wat verdiend. We houden het gezond ter ere van de sportieve inspanning. Wat ben ik blij dat dit fysiek weer mogelijk is dankzij de vele kilo’s lichter en het sportieve programma van Bart en Donny. Trots zijn we, toch maar mooi weer samen geflikt  

Omdat Sparta maar tot 15.00 open is besluiten we die site vandaag ook te bezoeken. Dat was wel even afzien in de verzengende hitte. Past ook wel bij Sparta, dat was een Spartaanse periode. Vanaf 800-900 BC leefde dit volk van vechters, zonder  enige verdedigingswerken, beschermen deed je door te vechten. Ook was men wars van elke vorm van opsmuk, het woord laconiek is hiervan afkomstig. Het gebied van de spartanen heette Laconia. Spartanen werden nadrukkelijk verzocht zich kort en krachtig zonder gekunstelde taal zich uit te drukken Vandaar dus de term laconiek.  Ook was de opvoeding met recht spartaans te noemen. Zwakke of gehandicapte kinderen werden van een rots af gegooid. Zodra de jongens 7 jaar oud waren  werden ze van familie gescheiden en in een militaire opleiding getraind tot krijger. Het was zowel fysiek als mentaal een keiharde opleiding. Na de pubertijd volgde er inwijdingsrituelen waarbij de zwakkere gedood konden worden. De meisjes kregen dezelfde fysieke opleiding en werden, eenmaal vruchtbaar aangezet tot het baren van nieuwe krijgers. 

Al lopende door het amfibie theater verbeelden we ons waar de snackstalletjes stonden en wat er op het programma stond. Zouden er gereserveerde plaatsen zijn geweest?

Terug op de camping kleden we ons snel om om een duik te nemen, maar we moeten toch wachten tot het onweer over is.  All lezend en schrijvend wachten we de regen af onder de luifel. En! De wasmachine laten draaien zodat we ‘alles’ weer lekker fris hebben.

Het restaurantje van gisteravond was zo goed dat we terug zijn gegaan. Gisteravond hadden we bij een buurtafel lams koteletjes gezien die er wel erg lekker uitzagen. En zo smaakte het vanavond ook. We vermaken ons met een aardig aussie stelletje die er gisteravond ook waren. Aan de andere kant zat een Engels stel. Mevrouw had een aardig zuinige mondje. En ze was ook zuinig; de helft van het voorgerecht ging in een knalgele bakje. Tot onze verbazing kwamen er nog plastic zakken uit haar tas, de grote sneden brood paste niet in haar trommel. We bedachten dat we haar wel onze suikerzakjes, afgekloven botten en natuurlijk de restjes olijfolie konden doneren. Lol met zijn tweetjes. 

Tijdens het eten maken we ook een plan voor de komende dagen en kijken alvast waar we de volgende stop gaan maken. We blijven nog twee dagen hier. 

Weer  bij de caravan gekomen schieten we in de lach, alle was hangt onder de luifel te drogen; geen gezicht. Maar ja een mens moet wat als er regen dreigt. En ja, de luifel staat met opzet scheef om het water af te laten lopen