Paluki - Sparta 13 juni, dag 15

De laatste ochtend op deze camping. Een vissersbootje komt pruttelend voorbij. We gaan de zee, die soms onstuimig met flinke golven en dan weer juist heel kalm is, missen de komende dagen. We zijn door het licht vroeg wakker en genieten van een koffietje op bed en  van jullie reacties. Dank daarvoor!

We nemen nog een frisse duik voor we inpakken en op weg gaan. 

Vandaag rijden we naar Sparta en Mistras toe. 180 km langs een N weg. Een groot deel gaat parallel aan de zee richting het zuiden om op een gegeven moment haaks het land in te rijden. 

Onderweg zien we weer vele weg kapelletjes staan. Meestal zonder en een enkele keer met een gedenksteen erbij. Zou elke kapel dan ter gedachtenis zijn? 

Uiteraard ook een stop voor een coffee frappee, ik noemde dit steeds iced coffee, maar hier heet het dus anders. Dank je Renata!

Een plaatsje inrijdend komt er een oude baas in een klein pick-up truckje voor ons rijden. Alle tijd van de wereld heeft hij, maar niet om te stoppen voor een rood stoplicht en een ander oud baasje dat toch echt aan het oversteken is op het vervaagde zebrapad. Na het laten passeren van het truckje neemt hij een ferme stap, steekt zijn wandelstok wat bibberig een beetje omhoog kijkt niet naar ons en gaat door met oversteken. Hij neemt er zijn tijd voor, en wij genieten van het baasje. 

Enige tijd rijden we achter een wagen vol met meloenen geladen  de chauffeur kent de weg, gebruikt nergens zijn rem  of zouden de remlichten  het niet doen? We houden liever wat afstand maar vooral ook omdat we inmiddels met enige regelmaat van de truck gevallen meloenen langs de weg hebben zien liggen  een meloen op de motorkap willen we ook niet.  

Het vierde deel van de route gaat over een tolweg dus een snelweg. Gelukkig komen we dit keer met de juiste tijd aan.  Rond 12.30 rollen we de camping op en vinden een heerlijk plekje waar Hussie in de schaduw staat en het lekkere windje onder de luifel doorwaait. We staan tussen en onder de notenbomen.  De olijfbomen laten kleine bloemetjes zien. Recht voor ons ligt het zwembad te roepen. We geven aan de lokroep toe. 

Tegen 16.30 besluiten we naar Sparta te gaan. Zou tot 20.00 open zijn en dat leek ons gezien de warmte wel aangenaam. Helaas om 15.00 gesloten. Een onweer dreigt, het zet na een paar spetters niet door. Het is weer een dag met temperaturen boven de dertig graden  

Dan maar een verkoelend yoghurt ijsje. De chillbox verkoopt suikervrij ijs van Griekse yoghurt. Met wat verse aardbeitjes erop is dat lekker smullen. 

Op het terras dat aan een centraal plein ligt, zitten de echte pensionado’s, die nog met 55 (na 30 jaar werken) met pensioen mochten. Een en al gekwetter, eentje zit met een rozenkrans verwoed te rammelen. 

We hebben nog niet ontdekt hoe het hier werkt met de winkelsluitingstijden. Veel winkels zijn s’middags dicht. Of en hoe laat ze dan weer open gaan?

We kunnen maar niet besluiten wat we willen eten. Zelf koken of een restaurantje. Bij de supermarkt worden we niet veel wijzer. 

We besluiten alvast  naar Mistras te rijden en voor morgen te verkennen. Een goed besluit, het is rustig op de stijle weg naar boven dus een fotostop is mogelijk, mooi licht geeft betere foto’s. Een klein stukje verder na het fort is een plaatsje met een restaurant dat een enthousiaste beschrijving krijgt. We strijken er neer en eten een paar heerlijke traditionele gerechten. Een katje vraagt aandacht en weet zo telkens aan alle tafels  kleine hapjes te vangen. De avond valt over het plaatsje dat onder ons in het dal ligt. Op de terugweg nemen we een paar  Duitsers mee die verdwaald waren  in het bos op de berg.

De foto van het navigatiescherm geeft een indruk van de weggetjes de berg op

We zitten met een kopje koffie lekker buiten en het dagboek bij te werken.